Wat spreek je zacht
ik versta je nog
net niet
met mijn vuisten gebald
en gepropt.
Ik duw hard en
ik luister ook
zo hard en stevig
naar je
hart
onder je
graf.
Het lijkt nog gisteren
toen ik je riep.
Ik vouw mijn handen
om scherven
van je hart
en
ik bid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten